Wat houd je gaande? Is angst je drijfveer of is hoop je katalysator? Hoe reageer je op slecht nieuws? De een is even uit het veld geslagen, de ander recht zijn rug en is strijdvaardig. “Ik ben niet van de slechte boodschappen,” zegt Henk Pinckers, “en ik nam mee één ding voor: ik ga niet meer terug naar de arts die me vertelde dat ik niet lang meer had te leven.” Mascha leerde hij kennen in het AMC. Wat betekende zij voor hem?

Als geen ander weet Henk dat mensen het verschil kunnen maken. “En wie dat heel goed kan is Mascha. Haar leerde ik kennen toen ik in het AMC lag.” Hoop sleurde de sympathieke Henk (67) tot drie keer toe weg bij de dood. Mascha was een van de verpleegkundigen die hij ontmoette tijdens zijn verblijven in het AMC.

“Van een fitte kerel die marathons liep, werd ik van de een op de andere dag een ernstig zieke patiënt. Waarover werd gezegd dat hij nog maar drie maanden had te leven.” Terwijl zijn vrouw overmand werd door emoties, viel het kwartje niet gelijk bij Henk. Jazeker, hij hoorde dat hij leukemie had in een acute vorm en ook dat hij daaraan binnen afzienbare tijd zou overlijden, maar daarvan werd hij alleen maar strijdvaardiger.

Drie keer lag hij in het ziekenhuis, kon alleen maar voedsel tot zich nemen als hij eerst zijn mond met morfine spoelde. “Ja, zo erg was het. Ik was te zwak om mijn tanden te poetsen, dat deed mijn vrouw.” Omdat zijn leven aan een zijden draadje hing en hij afhankelijk was van de medewerkers in het AMC, wilde Henk weten wat voor vlees hij in de kuip had. Dat deed hij door ze te vragen een uurtje vrij voor hem te maken om met hem te praten. “Sommigen waren verbaasd, maar ik dacht: ‘jij beslist over leven en dood en over mij, ik wil weten hoe de mensen die mij verzorgen en zich over mij bekommerden erin staan. Ik was benieuwd naar hun waarden en normen en of die aansloten bij die van mij.” Iedereen kwam aan zijn vraag tegemoet.

Met Mascha had Henk vanaf meet af aan een klik. De gemeenschappelijke deler: sport. “Toen ik met Mascha in gesprek kwam had ik onmiddellijk in de gaten dat zij een ijzersterke vrouw is. Ze vertelde over sport en over haar ambities. Zij hield sport in mijn kop levendig door er met mij over te praten. Ze vertelde over haar drive, de trainingsschema’s die ze voor haar marathon had gemaakt en ik adviseerde haar daarin.” Maar ook toen Mascha Henk opperde om te praten met Hugo, een geestelijke verzorger, aarzelde Henk geen moment. “Mas zei dat het een fijne vent was en ik zei: ‘laat hem maar komen’.” Tot op de dag van vandaag is Hugo een goede kennis van Henk.

En dat is gelijk de kracht van Mascha, vindt Henk. “Haar persoonlijkheid is een grote kracht, maar ook het verbinden van mensen. Ze oordeelt niet en heeft de gave om naast je te gaan staan. Om te kijken wat je nodig hebt. Ze is enthousiast en sleurt je daarin mee. In haar liefdevolle positie kan zij heel veel goeds doen.”

Nog steeds hebben de twee regelmatig contact. Henk loopt inmiddels weer hard en nee een marathon zit er waarschijnlijk niet meer in, maar een dikke tien kilometer redt hij best. Mascha vindt het fijn om zo nu en dan te sparren met die bijzondere patiënt die ze zeven jaar geleden leerde kennen.

Lieve Henk,

Afgelopen woensdag kreeg ik een klap in mijn gezicht… je bent er niet meer. Niet door een levensbedreigende ziekte, nee, door een val in de tuin.

Wat je voor mij hebt betekend kan ik niet goed beschrijven.
Niet, zoals jij alles zo mooi kon verwoorden en plaatsen.

We leerden elkaar kennen in het ziekenhuis, waar ik je hebt mogen verzorgen. Waar we direct een klik hadden. Tijdens je ziekteproces heb je me geholpen met het promoten van sport & bewegen bij kanker (zie bijgevoegde foto). Later heb je mij zo veel geholpen met mijn overgang van de zorg naar ZZP’er in de sport. De sport die onze gemeeschappelijke deler was.

Bedankt voor wat je mij hebt laten zien,
Bedankt hoe je mij sterk neer hebt gezet, hoe je mij hebt opgebouwd
Bedankt voor je (zakelijke) coaching afgelopen 2 jaar

Morgen de uitvaart, de laatste eer…
Maar ik zal je altijd in mijn hart dragen en vaak aan je woorden en vragen denken. Ik zal proberen te denken hoe jij dacht. En de vragen te stellen aan mezelf hoe jij ze kon stellen.

Ik zal je vreselijk missen.
En zal je blijven herinneren als een prachtig mens, vol Levenskracht, vol energie, vol met passie en kennis.

Rust zacht Coach

Tot ziens